نه این‌که بخواهم قانون وضع کنم؛ نه! این‌ها صرفن یک‌سری خواهش دوستانه هستند. می‌دانم که به صورت پیش‌فرض خیلی از این‌ها را رعایت می‌کنید. اما اجازه بدهید با وسواس زیاد تمام مطالبی که به ذهن‌م می‌رسد را بنویسم.
- مطالب وبلاگ فارسی، لااقل در لحظه‌ی نگارش اعتقاد و باور قلبی من بوده‌اند؛ آن‌ها را کمابیش با وسواس روی صحت مطالب و دقت در انتخاب کلمات نوشته‌ام. اما حتا یک ثانیه بعد حاضر نیستم خودم را در مقام مدافع از مطالب نوشته شده بیابم. اگر نقد یا پیش‌نهادی دارید و آن‌ها را توی کامنت‌ها برای‌م می‌نویسید، بدانید که خیلی خوش‌حال‌م کرده‌اید. اما انتظار نداشته باشید در پاسخ شما بخواهم از حرف‌های‌م دفاع کنم.
- مثل هر موجود عاقل یا نسبتن عاقلی برای کارهای‌م دلیل دارم. عمر، سرمایه‌ی واقعی ما، محدود است. _اصلن مگر می‌شود چیزی سرمایه باشد و محدود نباشد؟_ نوشتن برای من بسیار پر هزینه است. قسمت خوبی از مفیدترین و آرام‌ترین ساعات‌م را ازم می‌گیرد. نمی‌خواهم ازش پول در بیاورم. اما قطعن از تقبل این هزینه اهدافی دارم. اولین هدف‌م منظم کردن ذهن خودم است. گاهی می‌نویسم تا آرام شوم. گاهی می‌نویسم تا چند سال بعد برگردم و به ریش خودم بخندم. گاهی می‌نویسم تا برای اهداف شخصی‌م انگیزه بگیرم. گاهی هم می‌نویسم تا بتوانم از لابه‌لای شما، دوستانی پیدا کنم برای یک عمر. چه‌این‌که به تجربه فهمیده‌ام بهترین دوستی‌ها نه از توی مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها و پارک‌ها و خیابان‌ها و محله‌ها و نه حتا از توی شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و تلگرام و اینستاگرام، که از میان ارتباط با افراد باحوصله‌ای شکل می‌گیرد، که طولانی می‌نویسند و طولانی می‌خوانند. و در این‌جا اجازه بدهید تا با احترام و ارادت در برابر اینترنت سر تعظیم فرود بیاوریم که گاهی از یک سر دنیا دست یکی را می‌گیرد و آن سر دنیا آن را توی دست یک روح آشنای دیگری می‌گذارد. یکی از اهداف من از نوشتن، افزودن چند قریحه‌ی آشنایِ دیگر به گنجینه‌ی دوستان‌م است.همین چند ساعت پیش وقتی داشتم قسمتی از کتاب “تسلی‌بخشی‌های فلسفه” را می‌خواندم به این پاراگراف برخوردم:
“یک تسلی دیگر در مواجهه با اتهامات مربوط به نابهنجاری، دوستی‌ست. یکی از ویژگی‌های دوست این است که آن‌قدر مهربان است که در مقایسه با اکثر مردم، بخش بیش‌تری از وجود ما را بهنجار می‌داند. هنگام گفت‌وگو با مخاطبی عادی بسیاری از نظرهای خود را به دلیل بسیار زننده بودن، جنسی بودن، مأیوسانه بودن، احمقانه بودن، هوش‌مندانه بودن یا احساساتی بودن بیان نمی‌کنیم. ولی این نظرها را با دوستان خود در میان می‌گذاریم. دوستی توطئه‌ای کوچک است علیه آن‌چه دیگران معقول می‌پندارند.“
- من با علاقه و شوق زیاد کامنت‌ها را می‌خوان‌م و اگر جوابی برای‌شان داشته باشم، آن‌ها را پاسخ می‌دهم. اما تاکید می‌کنم که کامنت‌هایی که حاوی الفاظ رکیک و توهین به افراد و مقدسات و به دور از اخلاق باشند پاک می‌شوند. می‌فهم‌م که ممکن است افرادی به دلیل معذوراتی بخواهند با نام مستعار کامنت بگذارند. اما ترجیح من این است که با نام خودتان این‌کار را انجام دهید و راهی برای ارتباطات احتمالی آینده‌مان هم پیش‌بینی کنید.
- به عنوان یک تقاضای خیلی مهم دوستانه: لطفن هر احساس، کامنت یا صحبتی در مورد نوشته‌های وبلاگ فارسی دارید، همین‌جا یا از طریق ایمیل با من مطرح کنید. خصوصن اگر از آن دسته از دوستان من هستید که هم‌دیگر را خارج از فضای اینترنت هم می‌شناسیم و با هم برخورد داریم خواهش می‌کنم به شدت مراقبت کنید تا مبادا در مورد نوشته‌های این‌جا رو در رو با من صحبت کنید.
- نقل قول از کل یا قسمتی از مطالب این‌جا، از نظر من نه تنها هیچ‌گونه ایرادی ندارد، که خیلی هم خوب است! اگر دوست داشته باشید و لینکی هم برای خودم بفرستید، خیلی خوش‌حال و کیفور می‌شوم.
فعلن همین. مرسی که حوصله کردید. 🙂